Alweer een paar dagen geleden dat ik een blog heb geschreven (oeps)! Maar ik denk dat het een goed teken is want ik was te druk met andere dingen! De taallessen gaan heel goed. Ik kan al wel wat basic vragen aan mensen stellen/ soms zelfs aan een aantal woorden die ik ken weten waar erover gesproken wordt ;) mijn leraar uit Leiden die hier in Jogja is is in ieder geval impressed. Het is zondag vandaag. En het weekend is echt voorbij gevlogen. Vrijdag nadat ik terug kwam van mijn taalles hebben we avond gegeten samen en daarna zeiden de Australische jongens dat ze Karaoke gingen doen (zoals vaak op vrijdag avond) Dat leek me wel leuk dus wij gingen naar "happy puppy" waar we hadden afgesproken met de andere mensen van Wisma Bahasa. Het was heel anders dan ik had verwacht. Je krijgt een eigen grote ruimte met banken en disco lichten en microfoons en grote schermen. We gingen naar eentje die iets verder weg was want daar hadden ze ook biertjes. Het was echt super leuk iedereen deed gewoon lekker gek en zong uit volle borst mee en een beetje dansen. Daarna gingen we nog naar een pool cafe. Noooooit gedacht dat hier zo'n pool ''cultuur'' zou zijn. Het was letterlijk een hal met 3 verdiepingen en ik denk wel 50 tafels per verdieping en bijna alles was bezet (en het was 2 uur snachts!!) Gisteren ben ik met mijn leraar uit leiden mee gegaan naar een organic farm en haar huis in aanbouw. Ze zei later pas dat we ook naar die farm gingen voor het onderzoek van een meisje maar ik dacht prima. Toen ik daar arriveerde op mijn Grab scootertje zei Ben (de man van Ratna) dat de farm op een berg lag. Ik zei al tegen Ben oei ik word heel snel wagenziek. Ik mocht voorin zitten maar dat mocht helaas niet baten. De driver ging met een speed van 80 door alle haarspeld bochten en mijn maag draaide zich 100 keer om. Ik voelde me al niet top en was een klein beetje op ibuprofen aan het leven maar goed. Op de terug weg ging het nog slechter en ging ik bijna over mijn nek langs de kant van de weg. Het probleem is ook een beetje dat ik hier altijd een klein beetje misselijk ben (nu ook weer) en niet echt makkelijk iets door mijn keel krijg. Ik heb zeg maar nooit honger maar heb het gevoel dat het misselijkheidsgevoel mede door de honger komt dus dat het elkaar versterkt maar goed. Dat ook weer overleefd. Bij Ratna weer de scooter naar huis en gelijk eten. Er waren nieuwe gasten. Een Amerikaanse man van een jaar of 65 die hier is voor zijn dochter. Lieve man maar typische Amerikaan. En 3 nieuwe Australiers die als groep hier zijn gekomen en alles ook in dat groepje ondernemen. Voor de rest een beetje stilletjes. Ze zitten hier een maandje geloof ik voor hun bachelor engineering. Daarna voor het eerst effe op bed liggen maar toen werd er alweer aangeklopt of ik mee biertjes ging drinken. Dus hup weer op de Grab scooter. Dit was wel een van mijn minst charmante momenten van de avond. Ik had een rokje aan. Een spijkerrokje zonder stretch. Maar durf niet met twee benen aan een kant te zitten. Dus zat ik bijna in mijn blote kont achterop die scooter met mn benen dicht bij dat mannetje.... ik had er niet goed over nagedacht van te voren maar het was niet zo handig ;)
We gingen eerst naar een super leuke soort van biertuin waar je van die torens hebt met bier waar je uit kan tappen. En daarna door om uit te gaan. Je had echt enorme clubs in Jogja. Het zat helemaal vol met mensen en je kan bijna niet zien door de rook die er hangt (iedereen rookt als een ketter in de clubs zelf daar hebben ze geen probleem mee). Hier hebben we echt uren staan dansen (ik was brood nuchter maar een goed begin van het nieuwe jaar dat dansen niet alleen mogelijk hoeft te zijn als je wasted bent) We waren uiteindelijk met een groep van iets van 16 mensen en iedereen was super lief en let ook echt op je. Bijvoorbeeld als je naar de wc moet dat mensen gelijk willen mee lopen etc. Ik had noooooit gedacht dat jogja zo'n bruisend nacht leven had. Er waren zoveel mensen daar en alleen maar internationale hitjes die ik kende. Echt suuuper leuk. Daarna nog even naar de KFC (want bijna alles is hier 24 uur per dag open). Daar was het om 4 uur snachts ook een drukte van jewelste. Bijna drukker dan de mac bij ons snachts. Deze stad blijft me verbazen. En doet me ook heel erg denken aan het programma 'onze man in teheran' waar een van de belangrijkste boodschappen die Thomas Erdbrink als leert is dat er allerlei regels kunnen zijn en in een land: en dat het er op de oppervlakte op een bepaalde manier uit kan zien: maar dat het in de realiteit heel anders is en mensen altijd hun eigen manier vinden tussen de regels en opvattingen door om dit soort dingen te doen, en hoe! Je zag echter mensen met flessen wodka aan hun mond etc. En iedereeen kende al de teksten van alle liedjes. Ik voelde me een beetje dom dat ik dit niet verwacht had. Maar aan de andere kant vond ik het zo cool om dit te zien. Dit is ook Indonesië en de manier waarop jongeren leven en zich uitte net als in Nederland. Indonesië, je blijft me verbazen!