Het is vandaag alweer zondag. Dat betekent dat het alweer meer dan 2 weken geleden was dat ik s'avonds in mijn eentje in Jogja arriveerde. Over drie weken komt Anne al naar Indonesië, ik kan me dat bijna nog niet voorstellen. Maar ik heb nu al zo ontzettend veel zin om An en pap en mam te kunnen zien over een paar weekjes. Als pap en mam en an weer weg zijn heb ik nog een kleine twee weekjes in Indonesië en dan is het hele avontuur alweer afgelopen. Maar zover wil ik nog niet kijken. Deze week weer druk geweest met mijn taallessen. En voor de rest leuke dingen doen. Gister ochtend ben ik naar een heel mooi museum geweest en daarna naar een enorme book store heel leuk. Daarna ben ik met een van mijn leraren van Wisma naar movie box gegaan. Een heel raar concept eigenlijk. Je kiest een film uit, zij downloaden de film voor je en dan krijg je een eigen woonkamer met een enorm scherm om die film te kijken. Gewoon met een bank en kussens etc. Ik ben deze week twee keer iets gedaan met een van mijn leraren op Wisma. Je hebt 5 leraren en vanaf de eerste les kon ik het goed vinden met een van mijn leraren. Zijn naam is Cucu en hij is heel strikt Islamitisch. Als in de zin dat hij volgende week gaat trouwen maar hij is nog nooit alleen met zijn vrouw geweest, en ze hebben elkaar niet eens gezoend omdat dat niet mag. Ik heb heel veel gesprekken gehad over hoe hij in het leven staat, en op wat voor manieren religie een invloed heeft op zijn leven. Het fascineert me hoe je bij werkelijk iedere keuze die je maakt in je leven, religie op de eerste plaats kan zetten. Hij is trouwens enorm strikt maar hij is wel heel realistisch en ook heel erg slim dus we kunnen heel gemakkelijk praten ook over mijn standpunten in het leven en de verschillen tussen beide. Ik vind het soms zo gek dat hij heel erg modern is, hij kent alle westerse liedjes, films en nog steeds zo strikt is in de opvattingen over seksualiteit door zijn geloof. Ik denk dat je achtergrond en opvoeding een hele grote invloed hebben op wie jij wordt als persoon en hoe jij in het leven staat. Hij komt uit een super religieus gezin met 8!! kinderen. Dat komt waarschijnlijk omdat alles ''natuurlijk'' moet gebeuren dus ze geloven niet in anti-conceptie en daarom mag je ook nooit seks hebben buiten het huwelijk om ''een vrouw te beschermen'' dat ze kinderen krijgt bij verschillende mannen. Voor mij is het heel erg moeilijk om te begrijpen dat je tegen anticonceptie zou zijn. Of dat je tegen een huwelijk bent tussen twee mannen omdat het niet ''natuurlijk'' is. Alles is toch ''natuurlijk'' als het goed voelt? Als jij er gelukkig van wordt dan is het ''natuurlijk'' voor mij. Mijn Westerse mind denkt weer ''deze jongen is van jongs af aan geïndoctrineerd''. Maar nog steeds probeer ik niet te veel te judgen en te begrijpen waarom je kiest voor deze manier van leven. Ik vraag hem of hij wel eens kritiek heeft op zijn geloof en op bijvoorbeeld interpretaties van imam op de koran. Hij zegt dat dit heel goed mogelijk is. Maar toch trek ik zijn mening in twijfel omdat ik hem nog nooit iets negatiefs heb horen zeggen over het islamitische geloof. Zelfs als het gaat over de rohinya crisis zegt hij dat het islamitsiche geloof nooit andere religies met geweld op die manier zou behandelen of heeft behandeld. Ik komt gelijk een soort cynisch gevoel bij me op, want ik ben het compleet met hem oneens. Ik probeer aan te halen dat er vrouwen worden opgehangen in Saudie Arabië wanneer ze aangeven dat ze zijn verkracht, of dat ze tot voor kort niet eens een auto mochten besturen. Maar dat is niet van een andere religie zegt hij. Ik stop deze discussie maar denk bij mezelf, er gebeuren onder de naam van dit geloof net zoveel misstanden als onder de naam van ieder ander geloof. Ik vervolg de discussie over de positie van vrouwen in zijn geloof. Ik vraag hem "als ik jouw vrouw zou zijn, zou je dan willen dat ik een hoofddoek zou dragen". Eerst lacht hij en probeert over een ander onderwerp te beginnen. Ik herhaal de vraag. Ja zegt hij, dat zou ik wel willen. Waarom? vraag ik. Dat is toch iemands eigen keuze. Maar je vrouw, is jouw verantwoordelijkheid zegt hij. Dit heeft weer te maken met ''bescherming'' in verband met het ongewild zwanger worden van iemand. Ik zeg hem dat ik vind dat het altijd iemands eigen keuze moet zijn, en dat zonder hoofddoek rond lopen niet betekend dat je ongewild zwanger wordt omdat er anti-conceptie bestaat en een vrouw (jawel jawel) net zo'n sterke eigen mening en wil heeft als een man. We gaan verder over het hebben van meerdere vrouwen, want dit is toegestaan binnen het islamitische geloof. Hij is hier geen voorstander van omdat hij denkt dat je het nooit gelijk kan behandelen, ook financieel gezien. Ik word een beetje geprikkeld; een vrouw hoeft nooit financieel afhankelijk te zijn van een man. Ik zou dit ook niet willen. Ik hoef niet afhankelijk te zijn van een man om rond te kunnen komen. Je kan zelf werken, je eigen geld verdienen en daarvoor heb je zeer zeker geen man nodig. Net zoals een man geen vrouw nodig heeft om geld te hebben. Hij gaat niet verder in op deze opmerking van mij. Omdat hij het waarschijnlijk niet met me eens is maar dat maakt me niet uit. Wat staat dit mijlenver van elkaar af. Maar HOE werkt dit. Ik bedoel in tijden dat ''de profeet'' leefde bestond er misschien geen anticonceptie en alle andere honderden dingen die er zijn veranderd door de tijd heen. Maar nog steeds leven miljoenen mensen naar deze ideeën die zijn opgeschreven in dit heilige boek. Dat wordt vereerd, waarvan ieder woord op een gouden schaaltje wordt gewogen, waarbij iedere beslissing die je maakt in het leven gedacht wordt; is dit in samenspraak met het heilige geschrift. Maar WAT is dit geschrift, iets uit mijlen verre tijden, een overblijfsel van iemand die wellicht geleefd heeft en verhalen heeft verspreid. Mensen die onzeker waren over ons leven op aarde, onzeker over wat er komen gaat, bang. Hoe zoiets uit kan groeien tot zoiets groots, zoiets dat zoveel impact heeft op het dagelijks leven van iemand. Het gesprek gaat verder over mijn opvattingen en hoe ik denk dat de mens is ontstaan. Hij beweert dat de ''oerknal'' zelfs staat uitgelegd in de Koran. Ik denk dat stofjes zich steeds verder hebben ontwikkeld tot organisme, uiteindelijk tot apen, uiteindelijk tot mensen. Ik denk niet dat er hierna een hel en een hemel is, en dat ik dan naar de hel moet omdat ik niemand heb aanbeden. Nee dat is voor mij klinklare nonsense. En soms denk ik wel eens dat het misschien rust kan geven om te geloven in een groter iets, een god. Misschien zou je ook wel minder bang zijn om dood te gaan. Minder bang zijn dat het op een dag zomaar opeens allemaal afgelopen is. Ik denk uiteindelijk dat iedereen daar bang voor is, of je nou gelovig bent of niet. Maar het is voor mij fascinerend hoe iemand zo modern, slim, ruimdenkend kan zijn, maar wanneer het over geloof gaat zo strikt kan zijn. Het is echt een manier van leven, iets waar je diep in moet geloven. Hij vertelt bijvoorbeeld ook dat hij bang is om te zwemmen omdat hij bijna is verzopen toen hij klein was in de zee omdat er een zandbank was of whatever. Hij zegt dat hij werd toegesproken door een stemmetje ''je gaat niet dood'' en toen toch boven kwam. Het menselijk lichaam Is er altijd op ingesteld om te leven, dat is je natuurlijke instinct. Dat is wat ik hier denk. Niet dat god je toespreekt. Nee. Jij bent jij. En jij kiest hoe jij leeft en wie je bent. Maar dan kom ik weer op het punt waarop ik denk, hoe wordt je zo? Hoe kan dit zo intens belangrijk zijn in je leven? En dan kom ik toch terug op je opvoeding. Jij bent wat je ouders je leren. Ik denk dat als mijn ouders streng islamitisch waren Dat ik misschien ook wel zou geloven. Ik bedenk me hoe belangrijk de basis is; wie je ouders zijn, en hoe ze jouw alles leren in welke persoon jij bent en kiest te zijn.
Nadat ik terug ga s'avonds naar mijn homestay wil ik hem een knuffel geven, ik weet niet of we elkaar nog zien omdat hij drie weken weg gaat om te trouwen en met zijn kersverse vrouw naar Maleisie te gaan. Hij voelt zich heel ongemakkelijk en zegt dat hij niet een vrouw mag knuffelen. Waarom? vraag ik. Omdat mensen op straat allerlei dingen zouden denken, en ik kan niet dat soort contact hebben met een vrouw. Ik haal aan dat wij ieder random persoon een knuffel zouden kunnen geven als begroeting in het westen, gewoon als een aardig gebaar. Ik vraag me af hoe groot tekort je hebt in je leven als je al 30 jaar geen knuffel hebt gehad of iets. Wat ingewikkeld allemaal. Zeker gezien het feit dat hij tijdens de film nog mijn hand pakte. Ik vraag hem; waarom kan je wel mijn hand vast houden en me nu geen knuffel geven? Hij voelt zich duidelijk gegeneerd. Het spijt me zegt hij, de conclusie is dat die hand een ''zonde'' is. Ik voel me heel erg verward over deze situatie. Hoe kan iets onschuldigs als een hand of een knuffel een ''zonde'' zijn? Ik vraag me af of hij dit had gedaan als ik een local meisje was geweest met een hoofddoek, waarschijnlijk niet. Ik haat het om op een andere manier behandeld te worden door hoe je er uitziet en alle associaties die daarbij horen. Mijn persoonlijke les hieruit is eigenlijk dat mensen ZO verschillend kunnen zijn. Je kan elkaar aan kijken en denken dat je niet ver van elkaar afstaat en allebei zomaar twee mensen bent zoals ieder mens is: maar cultuur, opvoeding, persoonlijke keuzes en de manier waarop jij in het leven staat kan letterlijk en figuurlijk voelen als twee verschillende werelden. Je kan proberen elkaar te begrijpen, je in de ander te verplaatsen. Maar ga je het ooit echt begrijpen? Ga je het ooit echt voelen zoals die ander het voelt. Ik denk dat dat simpelweg onmogelijk is.